Svi očevi koji su prisustvovali porođaju u Kliničkom centru Crne Gore, od 2014. godine kada je to i omogućeno, bili su više nego zadovoljni što su izabrali da budu uz svoju partnerku i imaju divna iskustva, a nijednom se nije desila neželjena situacija, da im na primjer bude loše ili da izgube svijest, kažu na Klinici za ginekologiju i akušerstvo.

“Vidljiv je, takođe pozitivan efekat na žene koje ne prolaze same kroz porođaj”, kazali su Anteni M GAK-a gdje tu vrstu usluge, a kroz obuku partnera, naplaćuju 79 eura. Oni koji se na to odluče, moraju da se jave mjesec dana ranije u KCCG, kako bi prošli potrebnu obuku.

Prošle godine rođenju djeteta je prisustvovalo je 57 očeva, a od početka ove godine njih 60. Iz KCCG pojašnjavaju da se ne može reći da je taj trend kod nas zaživio, jer svaki 60 otac prisustvuje porođaju..

U Kliničkom centru Srbije ova usluga je skoro dva puta jeftinija, oko 40 eura. Očevi u Sloveniji, moraju da prođu određeni kurs i plate 30 eura, dok u BiH plaćaju samo troškove prisustva – jednokratnu masku, mantil i zaštitu za obuću, oko 10 eura. U Hrvatskoj su očevi koji žele da budu na porođaju ranije morali da plate oko 50 eura, a od 2014. je ta usluga besplatna. I iz KCCG je najavljeno da bi trebalo da ta usluga bude besplatna, ako predlog GAK-a prihvati Upravni odbor.

Visoka strukovna babica u nikšićkom porodilištu Nevenka Karadžić smatra da bi o ovoj temi trebalo mnogo više govoriti u Crnoj Gori.
Iz dosadašnjeg iskustva, kako je kazala, praksa da otac prisustvuje porođaju nije uopšte ustaljena u crnogorskim porodilištima, osim u Kliničkom centru.

Karadžić kaže da u nikšičkom porodilištu, kao prvo ne postoje tehnički uslovi da otac prisustvuje porođaju.

“U našem porodilištu situacija nije takva da otac, ako poželi samo uđe u porođajnu salu”, pojašnjava iba.

U tom porodlištu se od 1995. primjenjuje samo jedan od deset segmenata programa Baby friendly, podržan od UNICEF-a, i to boravak majke uz bebu. Šta podrazumijeva inicijativa Bolnice po mjeri beba?

Baby friendy porodilišta po mjeri majke i djeteta podrazumijevaju i omogućavanje prisustva očeva porođaju, ali, kako kaže Karadžić, za u Nikšiću nijesu ni određeni uslovi za prisustvo (izolacioni boksovi, psihofizička priprema, obuka parova).

Ako bi neki Nikšićanin i dospio do porođajne sale, bilo bi to silom prilika, objašnjava ona.

„Izuzeci su kada je novorođenče ugroženo ili je saradnja sa trudnicom lošija, pa se uz dozvolu načelnika odobri se prisustvo oca, uz adekvatno sprovođenje mjera lične zaštite (upotreba mantila, kape, maske)”, pojasnila je Karadžić.

Ona je na osnovu iskustva sa pacijentima, zaključila da je većina muškaraca zabrinuta, žele nekako da pomognu i olakšaju svojoj supruzi, ali je vidno prisutan strah od nepoznatog, od samog ishoda porođaja.

Često je čula da je jedan od razloga, zbog kojih ne žele da prisustvuju, jer se plaše da će svoju suprugu gledati „drugim očima“, ali i “miris bolnice“, pogled na medicinske instrumente.

„Zbog svega ovoga sam mišljenja da otac, koji želi da prisustvuje rođenju djeteta treba da prođe određenu edukaciju, kako bi se izbjegle nelagodnosti u tom trenutku (može doći do mučnine, padanja u nesvijest i raznih drugih neprijatnosti. Dakle, samo informisani, edukativni i psihički pripremljeni muškarac može razumjeti i doživjeti porođaj kao prirodu po kojoj nastajemo i u njemu naći još jedan razlog za ljubav i razumjevanje svoje supruge“, ističe Karadžić.

I buduće majke imaju podijeljeno mišljenje da li žele podršku supruga tokom porođaja. Jedne su za takvu podršku, druge to doživljavaju kao nešto nelagodno i žele da porođaj iznesu samo uz pomoć medicinskog tima. Kod pojedinih žena postoji i strah da više ne bi bile privlačne svom suprugu.

Karadžić, međutim nema dilemu da li je očevima mjesto u porođajnoj sali.

“Lično sam mišljenja da praksu, koja je uveliko prihvaćena u svijetu i koja se pokazala kao dobra treba da uvedemo i kod nas, da razbijemo tabu da muškarcu nije mjesto u porođajnoj sali. Stoga je neophodno poraditi na adekvatnoj pripremi oba partnera, kroz pohađanje škola za roditeljstvo, škola za trudnice. Moj zaključak bi bio da i pored podrške i njege babice i akušera, koji brinu o zdravlju majke i bebe tokom porođaja, od neprocjenjivog značaja je podrška i sigurnost, kojoj ženi pruža partner, tokom jednog od najvažnijih događaja u životu“, kazala je Karadžić.

Na ovu temu su urađena brojna istraživanja.

Poznati francuski ginekolog Mišel Oden smatra da su upravo muškarci krivi što se sve veći broj žena porađa carskim rezom.

“Prisustvo uznemiranog muškarca u sali za porođaje dovodi do toga da žene postaju napetije, zbog čega se usporava proizvodnja hormona oksitocina, koji ženama pomaže tokom porođaja”,  kaže francuski ljekar. On objašnjava da  se zbog toga sve više žena porađa hitno- carskim rezom.

“S obzirom na to da već pedeset godina porađam žene u Francuskoj, Engleskoj i Africi, najbolje okruženje za lak i brz porođaj je da pored žene ne bude niko osim tihe, nenametljive iskusne babice.

Sa druge strane, Iran u kome ranije očevi nijesu mogli da prisusutvuju porođaju, omogućio je muškarcima tu “privilegiju” , tek pošto je Ministarstvo zdravlja to zatražilo da bi smanjilo procenat porođaja carskim rezom.

U Iranu se do skora 70 odsto žena porađalo hirurškim putem, pa su u tamošnjem Ministrastvu mišljenja da prisustvo muškarca može da doprinese da žene prevladaju strah od porođaja i porode se prirodnim putem.

Izvor: Antena M