Iskusni član spasilačkog tima koji pronalazi preživjele u ruševinama, Doug Copp, iz Amerike ima nešto drugačije savjete za postupanje u toku zemljotresa u odnosu na one koje možemo čuti i o kojima smo učili.
Copp, koji je direktor svjetski poznatog Američkog internacionalnog tima za spašavanje (ARTI), tvrdi da nije bezbjedno sakriti se ispod stola ili u okvir vrata tokom zemljotresa.
On je napisao članak u kojem su informacije koje, kako kaže, mogu spasiti mnoge živote tokom potresa.
Kako navodi, upuzao je u 875 urušenih zgrada, radio s timovima iz 60 država, osnovao spasilački tim u nekoliko zemalja i član je mnogih spasilačkih timova u raznim zemljama. Bio je UN stručnjak za pružanje pomoći dvije godine i radio je na pomaganju kod svih većih nesreća u svijetu od 1985. godine.
“Prva zgrada u koju sam ušao nakon potresa je bila škola u Mexico Cityu tokom potresa 1985. Svako dijete je bilo sakriveno ispod stola. Svako je dijete bilo povrijeđeno. Mogli su preživjeti da su legli u prolaz između stolova. To je bilo užasno i – nepotrebno”, navodi on.
Jednostavno rečeno, pojašnjava on, kada se zgrada urušava težina plafona pada na objekte ili namještaj i drobi ih i uništava, ali prostor odmah uz te objekte ostaje prazan – NE onaj ispod njih. Taj prostor on naziva “trouglom života”. Što je objekt veći i čvršći, manje će se sabiti, time će ostati veća slobodna površina pored njega, a time i veća vjerovatnoća da osoba koja se tu sakrila prođe bez povreda.
“Idući put kad budete u mogućnosti da pogledate urušene zgrade na TV-u, prebrojite “trouglove” koji su nastali. Ima ih svuda, to je česti oblik koji se vidi kod urušenih zgrada”, savjetuje Copp.
Savjeti za sigurnost tokom potresa:
- Skoro svako ko “zaroni i sakrije se ispod” tokom urušavanja zgrade, bude povrijeđem– ljudi koji se zavuku pod sto ili slično.
- Životinje i mala djeca instinktivno zauzimaju fetalni položaj – to i vi odrasli treba da uradite tokom potresa. Na taj način možete preživjeti i minimalizovati povrede jer zauzimate najmanju površinu. Lezite pored nekog objekta – ležaja, sofe, auta, bilo kojeg velikog objekta koji će se malo sabiti i ostaviti dovoljno prostora za sakrivanje.
- Drvene zgrade su najsigurnije u slučaju potresa jer je drvo fleksibilno i lagano se pomiče dok zemlja podrhtava pa pri urušavanju nastaju velike praznine za sakrivanje. Isto tako, drvo ima znatno manju masu od betona ili cigli – cigleni zidovi se lome na pojedine komade i uzrokuju više povreda od betonskih koji se obično razlome u manje velikih i teških komada.
- Ako ste u krevetu tokom potresa, siđite s njega te lezite na pod pored kreveta, u slučaju urušavanja plafona, ostaće dovoljno prostora za sakrivanje.
- Ukoliko se potres dogodi kad nijeste u mogućnosti lako i brzo izaći iz zgrade, lezite na pod i savijte se u fetalni položaj pored nekog velikog objekta ili dijela namještaja.
- Skoro svi koji stanu ispod okvira vrata poginu. Kako? Ako stojite u okviru vrata i on padne naprijed ili nazad, plafon pada na vas i zdrobi vas. Ako okvir klizne u stranu pod pritiskom, može vas raspoloviti.
- Nikad ne idite ispod stepenica one imaju raznu “frekvenciju” (ljuljaju se odvojeno od zgrade) pa se stalno sudaraju sa zidovima tokom potresa dok se ne uruše. Ljudi koji izađu na stepenište prije urušavanja budu unakaženi komadima ograde ili armaturom samih stepenica. Čak ako se zgrada i ne uruši, klonite se stepenica jer su sigurno uništene i mnoge popuste kad puno ljudi njima krene da izlazi iz zgrade.
- Stanite uz spoljašnje, nosive zidove ako možete – to je bolja pozicija jer sebi tako olakšavete spašavanje i izlaz iz zgrade.
- Ljudi u vozilima budu povrijeđeni jer se nanjih uruši ili zid ili sprat autoputa iznad. Izađite iz auta i lezite pored njega, barem 1 metar će ostati pored svakog auta (veći auto – veći prostor), osim kod vozila na koja su se direktno urušili potporni stubovi.
- Otkrio sam, ulazeći u urušene knjižare, kancelarije novina i bilo gdje gdje je bilo puno papira da se on ne sabija. Velike slobodne površine su ostale pored velikih hrpa papira.
Copp navodi da su 1996. godine snimili film koji pokazuje da su njegove metode ispravne.
“Turska vlada i univerzitet u Istanbulu su nam pomogli pri izradi ovog filma sprovodeći testove. Urušili smo školu i kuću s 20 lutaka – 10 ih se zavlačilo pod namještaj, a 10 u “trougao života”. Nakon vještački izazvanog potresa smo upuzali u zgrade i sve snimili kamerom i dokazali da bi procenat preživljavanja kod one grupe koja se zavukla ispod namještaja bio nula odsto. Kod grupe koja je koristila moje metode, bila bi 100 odsto. Taj film je pušten na turskoj nacionalnoj TV, kao i u mnogim zemljama Evrope i SAD, Kanade i Južne Amerike”, pojašnjava on.
Izvor: Nezavisne
