Preeklampsija i eklampsija su komplikacije trudnoće. Kod preeklampsije postoji veoma opasno povišenje krvnog pritiska, oticanje nogu i ruku, i izlučivanje bjelančevina putem mokraće. Ukoliko takvo stanje potraje dolazi do eklampsije.

Jedna od 10 trudnica razvije preeklampsiju. Obično se ne vidi prije šestog mjeseca trudnoće, a većina žena razvije to stanje na kraju trudnoće. Međutim, samo 1 od 100 žene će imati teški oblik ovog stanja. Preeklampsija može takođe da se javi i do nedelju dana nakon rođenja djeteta.

Pored genetske predispozicije, kao mogući etiološki faktori razmatrani su imunološki poremećaji, analizirana je i uloga različitih ćelijskih i serumskih supstanici koje djeluju na spazam krvnih sudova. U posljednje vrijeme se u stručnoj literaturi ističe značaj poremećaja u razvoju krvnih sudova na nivou materica – posteljica. Siromaštvo, višestruke trudnoće, oboljenja bubrega, povišen pritisak prije trudnoće, šećerna bolest, povećano nakupljanje plodove vode, takođe su neki od faktora koji se vezuju za preeklampsiju. Pušenje, deficit kalcijuma i gojaznost su predisponirajući faktori za nastanak hipertenzivne bolesti u trudnoći.

U rizičnu grupu spadaju žene koje:

• hronično pate od visokog krvnog pritiska;
• su u prethodnoj trudnoći imale preeklampsiju;
• imaju prekomjernu tjelesnu težinu prije trudnoće;
• koje imaju višeplodnu trudnoću, trudnice ispod 18 i iznad 40 godina, žene koje imaju policistični sindrom jajnika, dijabetičarke, žene koje pate od lupusa,  reumatskog artritisa ili nekog drugog autoimunog poremećaja.

Bolest obično nastaje postepeno i može da se nadoveže na već postojeću nefropatiju. Karakteriše je brz porast težine trudnice i znatno povišen krvni pritisak. Količina izlučene mokraće može biti smanjena, a proteinurija (proteini u mokraći) izražena. Postoje manje ili više izraženi otoci na nogama, licu i donjim djelovima tijela.

U razvijenom stadijumu bolesti javljaju se i izrazitiji simtomi. Trudnica je podnadula, malaksala, osjeća se loše. Često se žali na glavobolju, zujanje u ušima i smetnje u vidu. Može biti nervozna i razdražljiva. Ako joj se u tom stadijumu ne pomogne energičnim liječenjem, mogu se pojaviti pravi eklamptični napadi.

Dijagnoza preeklampsije može biti propraćena zapažanjem bezbolnih otoka ruku, nogu i/ili lica, uz nenormalan dobitak na težini. Krvni pritisak pacijentkinje se mjeri na svakoj kontroli kod ginekologa.

Pritisak iznad 140/90, ili povećanje “gornjeg” za 30 mmHg, a “donjeg” za 15 mmHgm, predstavlja signal upozorenja. Ukoliko se još u pregledanom urinu nađu belančevine, a mjereno u 24 satnoj mokraći pređu količinu od 0.5 g, onda je dijagnoza preeklampsije veoma jasna i potvrđena.

Čim se zapazi znatnije povišenje krvnog pritiska (140/90), praćeno obilnom proteinurijom i otocima, trudnicu treba hospitalizovati. Osnovni cilj liječenja jeste da se suzbiju izraženi simptomi i omogući nastavak trudnoće bez tegoba. Ishrana ima veliki značaj. Treba izbaciti so, masti i u prvo vrijeme proteine. Svakodnevno treba kontrolisati tejlesnu težinu, više puta dnevno krvni pritisak, količinu izlučene mokraće i proteina. Ako je pritisak veoma visok daju se sedativi, spazmolitici i hipnotici. Kada postoji opasnost od nastanka eklampsije daju se magnezijum sulfat i glukoza intravenski. I posle stišavanja napada trudnicu treba redovno kontrolisati  sve do porođaja.

Ukoliko i pored preduzetog liječenja ne nastane stišavanje bolesti, u najtežim slučajevima treba razmišljati o prekidu trudnoće.

Izvor: Stetoskop